νέα

Υπάρχουν δύο τύποι ρητινών που χρησιμοποιούνται για την παραγωγή σύνθετων υλικών: οι θερμοσκληρυνόμενες και οι θερμοπλαστικές. Οι θερμοσκληρυνόμενες ρητίνες είναι μακράν οι πιο συνηθισμένες ρητίνες, αλλά οι θερμοπλαστικές ρητίνες κερδίζουν ανανεωμένο ενδιαφέρον λόγω της αυξανόμενης χρήσης των σύνθετων υλικών.
Οι θερμοσκληρυνόμενες ρητίνες σκληραίνουν λόγω της διαδικασίας σκλήρυνσης, η οποία χρησιμοποιεί θερμότητα για να σχηματίσει πολυμερή με υψηλή διασταύρωση που έχουν αδιάλυτους ή άκαμπτους δεσμούς που δεν τήκονται όταν θερμαίνονται. Οι θερμοπλαστικές ρητίνες, από την άλλη πλευρά, είναι κλάδοι ή αλυσίδες μονομερών που μαλακώνουν όταν θερμαίνονται και στερεοποιούνται μόλις κρυώσουν, μια αναστρέψιμη διαδικασία που δεν απαιτεί χημική σύνδεση. Με λίγα λόγια, μπορείτε να επαναλειώσετε και να αναδιαμορφώσετε θερμοπλαστικές ρητίνες, αλλά όχι θερμοσκληρυνόμενες ρητίνες.

Το ενδιαφέρον για τα θερμοπλαστικά σύνθετα υλικά αυξάνεται, ειδικά στην αυτοκινητοβιομηχανία.

Πλεονεκτήματα των θερμοσκληρυνόμενων ρητινών
Οι θερμοσκληρυνόμενες ρητίνες όπως η εποξική ή η πολυεστερική ρητίνη προτιμώνται στην κατασκευή σύνθετων υλικών λόγω του χαμηλού ιξώδους τους και της εξαιρετικής διείσδυσής τους στο δίκτυο ινών. Έτσι, είναι δυνατή η χρήση περισσότερων ινών και η αύξηση της αντοχής του τελικού σύνθετου υλικού.

Η τελευταία γενιά αεροσκαφών συνήθως περιλαμβάνει περισσότερο από 50% σύνθετα εξαρτήματα.

Κατά τη διάρκεια της εξέλασης, οι ίνες βυθίζονται σε θερμοσκληρυνόμενη ρητίνη και τοποθετούνται σε θερμαινόμενο καλούπι. Αυτή η λειτουργία ενεργοποιεί μια αντίδραση σκλήρυνσης που μετατρέπει τη ρητίνη χαμηλού μοριακού βάρους σε μια στερεά τρισδιάστατη δομή δικτύου στην οποία οι ίνες κλειδώνονται σε αυτό το νεοσχηματισμένο δίκτυο. Δεδομένου ότι οι περισσότερες αντιδράσεις σκλήρυνσης είναι εξώθερμες, αυτές οι αντιδράσεις συνεχίζονται ως αλυσίδες, επιτρέποντας την παραγωγή μεγάλης κλίμακας. Μόλις η ρητίνη σκληρύνει, η τρισδιάστατη δομή κλειδώνει τις ίνες στη θέση τους και προσδίδει αντοχή και ακαμψία στο σύνθετο υλικό.